Wederzijdse
verwondering
Toen
vanochtend de zon over Jimma opkwam was het de start van een dag vol
verwondering. Vandaag hebben wij mogen ervaren hoe het is om een soort ster te
zijn. Na een korte rit vanuit het hotel werden we bij binnenkomst van de school
bijzonder mooi onthaald door een grote groep kinderen, docenten en
schoolbestuur. Wij waren voor hen iets wat zij waarschijnlijk nog nooit gezien
en ervaren hebben.
Voor deze speciale openingsceremonie stonden verschillende onderdelen
op het programma, variëren van speeches, koffieceremonie tot aan een heerlijk
humoristisch toneelstuk over life skills met het thema: goede vrienden
uitzoeken. Na dit eerste gedeelte werden ook wij gekoppeld aan buddies alleen
zijn die van ons collega’s, mede vakbroeders. Hiermee gaan wij de komende dagen
optrekken door lessen te volgen, kennis te delen en van elkaar te leren.
Tijdens mijn kennismakingsgesprek zag je hoe diep bepaalde tradities geworteld
zijn. Zo kijkt mijn buddy op van het feit dat ik nog niet getrouwd, geen
kinderen heb en niet gelovig ben. Ook keek zij op dat wij maar klassen van
maximaal 30 leerlingen hebben, want wanneer zij lesgeeft aan 2nd grade dan zit
in haar lokaal 104 leerlingen en haar 8th grade is zo groot dat die opgesplitst
is in twee groepen van rond de 75 leerlingen.
Na deze prachtige ontmoeting
hebben wij in de middag de stad Jimma ontdekt door een rondleiding te krijgen
en ook hier weer zie je dat we niet te maken hebben met zo’n maar een stad,
maar een bijzonder arme stad waar mensen je met vriendelijkheid verwelkomen. Op
de gigantische markt waar je alles kan halen was het een drukte van belang,
supermarkten zijn daarom ook hier niet echt te vinden. Nu ik dit stuk schrijf,
weet ik dat ik niet alles benoem omdat als ik elke verwondering uit ieders
perspectief benoem dat ik een nog groter verhaal heb. Eigenlijk zie ik het als
wederzijdse verwondering als bij het bepreken van twee verschillende culturen,
maar van mij uit is het aangevuld met enorme bewondering hoe deze mensen met
minimale middelen zo iets moois mee kunnen geven waardoor het leven toch geluk
kent in grote armoede.
Mario Keij - docent
Reacties (19)